ကၽြန္မ ေနေပ်ာ္ခဲ႕ပါတယ္ ေမာင္

                           ကၽြန္မ ေနေပ်ာ္ခဲ႕ပါတယ္ ေမာင္
                      ======================

ကမ္းစပ္က လိွဳင္းေလးေတြ ဂယက္ထေနခ်ိန္မွာ ေရျပင္တစ္ခုလံုး တည္ျငိမ္ေနပါေစလို႕ ဆုေတာင္းလိုက္တာဟာ အသိမဲ႕ခဲ႕ေလမလား..။ ဒါမွမဟုတ္ စကားလံုးလွလွသံုးၿပီး ကေလးဆန္ၾကည့္တာပါလို႕ ဆိုေလမလား..။ ေသခ်ာမႈေတြကို ေဝေဝဝါးဝါးျဖစ္ေအာင္ စိတ္ကိုပဲ လွည့္စားလိုက္ရမလား..။ အရာအားလံုးဟာ ဟိုတစ ဒီတစ စျပန္႕က်ဲေနတဲ႕ အပိုင္းအစေတြ အျဖစ္နဲ႕ ေနသားတက် ရွိေနခဲ႕တာ။

သတိတရ ရွိေနတာကို ေမ႕ထားဖို႕ .. ၾကိဳးစားရတာ  လြမ္းေနရတာထက္ ခံရခက္တယ္။ မေတြ႕မိေအာင္ ေကြ႕ေရွာင္ေနရတာကို မ်က္နွာခ်င္း ဆံုေအာင္လုပ္ေတာ့ ... ကၽြန္မေနရခက္တယ္...ေမာင္။ ဘာရယ္ မဟုတ္ပါဘူး...တိတ္တဆိတ္ ေပ်ာက္ကြယ္ သြားေစခ်င္ရံုေလာက္ပါ။


ေမာင္သံုးလိုက္တဲ႕ ပညာရပ္က လွပေသသပ္လြန္းလို႕..
အသက္ရူဖို႕ ေမ႕သြားတဲ႕ တဒဂၤ... ကၽြန္မ ဆြံ႕အ  ခဲ႕ရတယ္။ ဒီလိုနဲ႕ ေမာင္ရယ္သံ လြင္လြင္ေလးေတြက .. ကၽြန္မဆီကို... နီးလာလိုက္ ေဝးသြားလိုက္နဲ႕ ... ။

ကၽြန္မ ပိုင္ဆိုင္တဲ႕ ေမာင္ရဲ႕ အစိတ္အပိုင္းေတြကို ကၽြန္မ ထုတ္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ... ၾကည္လင္ေနတဲ႕ အျပံဳးတစ္ခုနဲ႕ ေမာင့္ပံုရိပ္ေလးက အထင္အရွား။ ၾကည့္ပါဦး.. ေမာင္ျပံဳးေနပံုက ျဖဴစင္ေနလိုက္တာ...။ ရွက္ေနဟန္ျဖင့္ ျပန္တည္သြားတဲ႕ ရူတည္တည္ ေမာင့္ မ်က္နွာထားက ကၽြန္မကို က်ည္စယ္ေနသလို..။

အိပ္မက္ မဟုတ္ခဲ႕ပါဘူးေမာင္။ ဒါဟာ တစ္ကယ့္အျဖစ္အပ်က္ တစ္ခုပါ။ စြဲလမ္းမႈက အစျပဳတဲ႕  ခ်စ္ျခင္းေမတၱာဆိုေပမယ့္ အဲ႕ဒီခ်စ္ျခင္းမွာ ပိုင္ဆိုင္ရမွ ဆိုတဲ႕ အတၱ လံုးဝ မပါခဲ႕ပါဘူး။ ေဟာ ..ေျပာျပရရင္ ေမာင္ ယံုမွာ မဟုတ္ပါဘူး။ ရယ္စရာ ဟာသ တစ္ခု ၾကားလိုက္ရသလို ေမာင္ ရယ္ေမာေနဦးမွာ မလား..။

ေမာင္ မရွိေတာ့တဲ႕ အရပ္တစ္ခုမွာ ကၽြန္မက ေမာင့္ေျခရာေတြ ေကာက္ေနခဲ႕တာမ်ား ေမာင္သာ သိခဲ႕မယ္ ဆိုရင္... အံ႕ၾသေနမွာလား..။ ဒါမွမဟုတ္ ထူထူထဲထဲ မ်က္ခံုးတန္းၾကီး နွစ္ခု နီးကပ္သြားေအာင္အထိ မ်က္ေမွာင္ကုတ္ၿပီး စဥ္းစားၾကည့္ေနေလမလား...။ ဒါမွမဟုတ္... အဓိပၸါယ္ မရွိတဲ႕ ရူးေၾကာင္ေၾကာင္ အလုပ္ရယ္လို႕ မွတ္ခ်က္ေပးေလ မလား... ။

ကၽြန္မ မသိဘူး... ဒါေပမယ့္ ကၽြန္မကေတာ့ ေမာင့္..ေျခရာေတြကို ခေရပန္း ေကာက္သလို ေကာက္ေနခဲ႕တာ...။ ဟုတ္တယ္ .. ေမာင္က ခေရပန္း အရမ္းၾကိဳက္တယ္ေလ။ ၿပိးေတာ့ မိုးရာသီကို အနွစ္သက္ဆံုး။  ဟာေဝယံရွပ္လက္တို ေလးေတြကို ကခ်င္ပုဆိုး အကြက္ဆိပ္ေလးေတြနဲ႕မွ ေသေသသပ္သပ္ ဝတ္တတ္သူ။

ျဖစ္နိုင္ရင္... ကၽြန္မ ေမ႕ထားခ်င္တာပါ။ ေမာင့္ကို သတိမရခ်င္ပါဘူး။ တည္ျငိမ္ေနတဲ႕  ေရမ်က္နွာျပင္ေပၚကို ခဲလံုးေလး က်သြားသလိုပဲ.. ခဲလံုးေလးကေတာ့ ေအာက္ျခမွာ ျငိမ္သက္မႈ ရေနတာေတာင္ ေရျပင္မွာေတာ့ .. ဂယက္ထလို႕ မရပ္နိုင္ေသးတဲ႕အျဖစ္။ အဲ႕လို အျဖစ္ကိုမွ တစ္ခါတစ္ခါ ေလေျပကပါ ကူညီတိုက္ခတ္ေတာ့... လိွဳင္းၾကက္ခြပ္ေလးေတြ အဖို႕....  ဘယ္မွာ ရပ္တန္႕ပစ္ဖို႕ ခြန္အားရွိပါ့မလဲ။

ေဆာင္းတြင္းမို႕ နွင္းရိုက္လို႕ သရက္ကင္းေတြ ေၾကြတယ္ေမာင္။ ေလနဲနဲၾကမ္းေတာ့  ေမာင္စာဖတ္ေနက် စကားဝါပင္ေအာက္မွာလည္း စကားဝါပန္းေတြ ျပန္႕က်ဲေနေတာ့မွာ...။ ခေရနဲ႕.. စကားဝါကို  ေၾကြက်ေနမွ သေဘာက်တတ္တဲ႕ေမာင္...။ သူတို႕နွစ္မ်ိဳး သေဘာ၊သဘာဝ တူၾကတယ္လို႕  ေမာင္က မွတ္ခ်က္ေပးဘူးတယ္ေလ။


ဗန္ဒါပင္က အရြက္ေၾကြေတြကို ေတြ႕ရင္ အရင္လိုပဲ သေဘာတက် ေမာင္ ျပံဳးေနဦးမွာလား..။  မေၾကြခင္မွာ အလွဆံုးေနေပးသြားတဲ႕ အရြက္ေတြရယ္လို႕.... ဂုဏ္ျပဳစကား ဆိုေနဦးမွာလား....။ ရြက္ေျခာက္ ေၾကြေတြထဲကမွ အလွဆံုးအရြက္ကို သိမ္းဆည္း ထားေလဦးမလား....။

ကၽြန္မဆီမွာေလ ရနံ႕ပ်ယ္ေနတဲ႕ ခေရပန္းေျခာက္ေတြ၊ စကားဝါ ပန္းေျခာက္ေတြ ၿပိးေတာ့ အေရာင္ပ်ယ္ေနတဲ႕ ဗန္ဒါရြက္ေျခာက္ေတြ ရွိေနေသးတယ္..ေမာင္။


ဆုပ္ကိုင္ထိေတြ႕လို႕ မရတဲ႕ ခံစားခ်က္ေတြနဲ႕ အသက္ရွင္သန္ေနရတဲ႕ ဘဝထက္ဆာရင္ တစ္ခါတစ္ခါေတာ့ ေမာင့္ရဲ႕ ေရြးခ်ယ္မႈဟာ ပိုၿပီး အဓိပၸါယ္ ရွိသလားလို႕... ထင္မိတယ္ေမာင္..။ ဒါေပမယ့္ အဲ႕ဒီခံစားခ်က္ေတြထဲကေန .. ကၽြန္မမွ ရုန္းမထြက္ခ်င္ခဲ႕တာ..။


ကၽြန္မ ေနေပ်ာ္ခဲ႕ပါတယ္ ေမာင္။



Angelhlaing

10:58 PM (Aus;)

Sunday, December 14, 2014

Photo Credit to .... Owner (Copy from Google)

Posted in: ၀တၳဳတို